არქივი

ჩემი მასწავლებელი

რა სასაცილოდაც არ უნდა მოგეჩვენოთ, ძალიან ცოტა რამ მახსოვს პირველი კლასიდან. ახლაუკვე მეცხრე კლასში ვარ და საოცრად მიკვირს, თუ რა სწრაფად გარბიან წლები. პირველი კლასიდანვე ინგლისურენოვან სკოლა ”ნინო”-ში ვსწავლობ. ძალიან მომწონს და მიყვარს აქაურობა, საოცრად მივეჩვიე  ჩემს კლასელებს, საკლასო ოთახს და საერთოდ, ყველაფერს, რაც ამ სკოლასთან მაკავშირებს. ძალიან თბილი და კარგი მასწავლებლები გვყავს. უზომოდ მიყვარს ჩემი პირველი მასწავლებელი, ლია ჭავჭავაძე, რომელიც ჩემი პირველი დამრიგებელი იყო. სწორედ მან მასწავლა ”დედა ენა” და საოცრად შემაყვარა ქართული ლიტერატურა. ხშირად ვაწყობდით ღონისძიებეს და ექსკურსიებს. მართალია ეხლა მხოლოდ სკოლის დერეფანში ვხვდებით ერთმანეთს, მაგრამ მუდამ გაღიმებულ სახით გვესალმება. მისი ნაჩუქარი ნივთი დღემდე ოთახში მიდევს და ბევრ ლამაზ წუთს მახსენებს ჩემი განვლილი წლებიან.

                                                                        ნინო თევდორიკაშვილი

მალე თეთრ კალთას გაშლის ზამთარი

ღმერთმა დედამიწაზე შექმნა ოთხი დრო: გაზაფხული, ზაფხული, შემოდგომა, ზამთარი. მალე დაგვტოვებს ბარაქიანი და კალთადამძიმებული შემოდგომა. დადგება თოვლიანი და წყნარი ზამთარი. გადაათეთრებს ჩვენს სამშობლოს და თითქოს შეგვიტყუებს სახლებში. თეთრი თოვლი ძალიან ალამაზებს ჩვენს სამშობლოს.

ზამთარი თითქმის ყველა პატარას უყვარს იმიტომ, რომ თოვლის ბაბუას საჩუქრები მოაქვს. თეთრი ფუმფულა თოვლი, ზამთარს თითქოს საბანივით ეხურება. ყველას გვიყვარს ზამთარი.

ნინი ქარქუზაშვილი

ჩემი სოფელი

ჩემი სოფელი ბოდბეა, რომელიც სიღნაღის რაიონს ეკუთვნის. სოფლის გარშემო მინდვრები და ვენახები აკრავს. ჯერ გათენებული არც არის, რომ მამლების ყივილი აღვიძებს სოფელს, შემდეგ ნახირში წასასვლელი ცხვარ-ძროხის ბღავილი. გაზაფხულზე, როდესაც ყველაფერი აყვავდება და მინდვრები ამწვანდება, რა სჯობია სოფელში ყოფნას. ზაფხული ძალიან ცხელი იცის, შემოდგომაზე უხვი მოსავალი მოდის. მოჰყავთ ყურძენი, მზესუმზირა, ხორბალი. ზამთარი აქ მართლაც სუსხიანია.

ლიკა  ბუწაშვილი

მახსოვს, პირველად...

ბავშვებისათვის მთავარია ჰყავდეს ისეთი პატრონი, რომელიც მას პიროვნებად ჩამოყალიბებაში დაეხმარება და მის აღზრდაზე იზრუნებს, რათა მან ცხოვრებაში ადგილი დაიმკვიდროს. ბავშვის აღზრდაში უდიდესი წვლილი მშობელთან ერთად მასწავლებელსაც მიუძღვის. ბავშვი უმეტესდროს სკოლაში ატარებს და იქ ხეავს ყველაფერს. (არ დავასახელებ, საიდანაც გადმოვედი ამ სკოლაში) ჩემი პირველი მასწავლებელი იყო არაჩვეულებრივი პედაგოგი, რომელმაც მე ზარმაც მოსწავლედ ჩამომაყალიბა. მხოლო საშუალო განათლებით იყო კმაყოფილი, მაგრამ, როდესაც სკოლა - ”ნინო”-ში გადმოვედი თავიდან ბოლომდე შევიცვალე, დავიწყე საუკეთესო სწავლა... აქ სხვა ალტერნატივას არ გიტოვებენ. მხოლოდ საუკეთესოდ უნდა ისწავლო.

ნინო კობახიძე

შემოდგომის ფოთლების დარდი

შემოდგომა ოქროსფერია და ნაღვლიანი იმიტომ, რომ ხეებზე ფოთლები ყვითლდება და ძირს ცვივა. ხეებიშიშვლები არიან, აღარ ისმის ჩიტების მხიარული ჟღურტული. ხიდან ჩამოცვენილ ფოთლებს, აქეთ-იქით უმოწყალოდ აფრიალებს ქარი. ყვითელი ფოთლები ხმებიან, კვდებიან და ამიტომ არიან ნაღვლიანები.

ნიკა მიქელაძე

დედა

მე მინდა ყველას გავაგებინო, თუ რაოდენ მნიშვნელოვანია დედა. ის ხომ ერთადერთია ამ ქვეყანაზე. ჩვენ შეგვიძლია მას გავუზიაროთ ჩვენი გულის ტკივილი, ჩვენი ვალია, დავაფასოთ მისი შრომა და ამაგი. მას ხომ ყველაფერი ჩვენთვის უნდა. დედის გარეშე ცხოვრება - წარმოუდგენელია. ძალიან მეცოდებიან ის ბავშვები, რომლებსაც დედა არ ჰყავთ და დედის სითბი აკლიათ. ჩემი აზრით, უდედოდ სიცოცხლეს ყოველგვარი აზრი ეკარგება.

”დედაა ჩემი სიცოცხლე,

დედაა გულის წამალი,

    დედაა ის ვინც არასდროს

   არ გვიღალატებს არავის.”

ამიტომ, გავუფრთხილდეთ ჩვენს საყვარელ დედას. არიან ადამინაები, რომლებიც არ აფასებენ დედის ამაგს. მე ეს არ მესმის, რადგან დედა, ჩემთვის განუმეორებელია და განუმეორებელი იქნება ჩემი ცხოვრების ბოლო წუთამდე.

                                       ანა ჩილიგავა

ჩემი მასწავლებელი

ყოველ ადამიანს, რომელიც სწავლობს, ან სწავლობდა სკოლაში, ყველას ჰყავს საყვარელი მასწავლებელი. თვით მასწავლებელსაც ოდესღაც ჰყავდა მასწავლებელი. როდესაც ბავშვი პირველად აღებს სკოლის კარს, თავისებური შთაბეჭდილება ექმნება იმ პედაგოგზე, რომელთანაც რამოდენიმე წლის გატარება მოუწევს. ზოგიერთ პირველკლასელ ბიჭს ისე მოსწონს თავისი მასწავლებელი, რომ ცდილობს თავი მოაწონოს. წერს წერილებს, ქმნის ნახატებს, სანამ სკოლამდე მივა, გზად ყვავილების თაიგულს შეკრავს და მისვლისას, როდესაც კლასის კარებს შეაღებს, მისი ”სიმპატიის” დანახვაზე, ყურებამდე გაწითლდება. თუმცა მაინც შესძლებს მასწავლებელს თავისი ნაშრომი და თაიგული უსახსოვროს. გულის ფანცქალით ელოდება მის რეაქციას, ელის თბილ სიტყვას მადლობის ნიშნად, ან ლოყაზე კოცნასაც კი.

ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს მასწავლებელს, როგორც ადამიანს, რომელიც დიდ გავლენას ახდენს ბავშვის ფსიქიკის ჩამოყალიბებაზე. ის ხომ , რაღაც მომენტში მოსწავლისათვის მშობელიცაა. ის ხომ გაკვეთილების გარდა, ცხოვრების წესს და სწორ მიმართულებას ასწავლის იმ გზისაკენ, რომელიც ცოდნის საუნჯესთან მიგვიყვანს. ეს საუნჯე კი ჩემი სკოლა ”ნინოა”.

მართა ხანდამაშვილი